وصیت نامه داریوش کبیر - شماره ۲

وصیت نامة داریوش کبیر – شماره 2

افسران و سربازان ارتش را راضی نگه دار و با آنها بد رفتاری نکن. اگر با آنها بد رفتار کنی آنها نخواهند توانست معامله متقابل کنند امادر میدان جنگ تلافی خواهند کرد ،ولو به قیمت کشته شدن خودشان باشدو تلافی آنها آنطور خواهد بود که دست روی دست میگذارند و تسلیم می شوند تا اینکه وسیله شکست خوردن تو را فراهم نمایند.

امر آموزش را که من شروع کردم ادامه بده و بگذار اتباع تو بتوانند بخوانند و بنویسندتا اینکه عقل و فهم آنها بیشتر شود و هر قدر که عقل و فهم آنها زیادترشود ،تو با اطمینان بیشتر میتوانی سلطنت کنی. همواره حامی کیش یزدان پرست باش، اما هیچ قومی را مجبور نکن که از کیش تو پیروی نماید و پیوسته به خاطر داشته باش که هر کسی باید ازاد باشدکه از کیشی که میل دارد پیروی نماید.

 بعد از اینکه من زندگی را بدرود گفتم ،بدن مرا بشوی و آنگاه کفنی را خود فراهم نموده ام بر من بپیچان و در تابوت سنگی قرار بده و در قبر بگذار ،اما قبرم که موجود است مسدود نکن تا هر زمان که می توانی وارد قبر بشوی و تابوت سنگی مرا در آنجاببینی و بفهمی ،من که پدر تو و پادشاهی مقتدر بودم و بر بیست و پنج کشور سلطنت میکردم مردم و تو نیز مثل من خواهی مرد زیرا سرنوشت آدمی این است که بمیرد، خواه پادشاه بیست وپنج کشور باشد یا یک خار کن و هیچ کس دراین جهان باقی نمی ماند. اگر تو هر زمان که فرصت به دست می آوری  وارد قبر من بشوی و تابوت را ببینی ،غرور و خود خواهی بر تو غلبه خواهد کرد اما وقتی مرگ خود را نزدیک دیدی ، بگو که قبر مرا مسدود نمایند و وصیت کن که پسرت قبر تو را باز نگهدارد تا اینکه بتواند تابوت حاوی جسد تو را ببیند.

زنهار ، زنهار ، هرگز هم مدعی هم قاضی نشو اگر از کسی ادعایی داری موافقت کن یک قاضی بیطرف آن ادعا را مورد رسیدگی قرار بدهد ورأی صادر نماید. زیرا کسی که مدعی است اگر قاضی هم  باشد ظلم خواهدکرد.                     

هرگز از آباد کردن دست بر ندار ،زیرا اگر دست از آباد کردن برداری کشور تو رو به ویرانی خواهد گذاشت زیرا قاعده این است که وقتی کشور آباد نمیشود به طرف ویرانی می رود . در آباد کردن ،حفر قنات و احداث جاده و شهر سازی را در درجه اول اهمیت قرار بده .

 عفو و سخاوت را فراموش نکن و بدان که بعد ازعدالت برجسته ترین صفت پادشاهان عفو است و سخاوت، ولی عفوفقط موقعی باید به کار بیفتد که کسی نسبت به تو خطائی کرده باشد و اگر به دیگری خطائی کرده باشد وتو خطا را عفو کنی ظلم کرده ای زیرا حق دیگری را پایمال نموده ای .

پیش از این چیزی نمی گویم و این اظهارات را با حضور کسانی که غیر از تو دراین جا حاضر   هستند کردم تا اینکه بدانند قبل از مرگ ، من این توصیه ها را کرده ام و اینک بروید و مرا تنها بگذارید زیرا احساس میکنم مرگم نزدیک شده است. 

پایان ....